آماده رفتن میشوم بیایم سمت وسویت اما چه کنم که دل میخواندت.هیچ نمیداند… خداکند ک راهم بدهند آخزشنیدم ک پشت در نگه میدارند.. گلهای نرگس شهلا را که دسته شده،دست میگیرم و روسری بهمان رنگ رامرتب میکنم زیر چادر راهی میشوم. بخودم میگویم اگر اجازه ندادند داخل بروی پشت درنمان،گلهای نرگس رانشان بده و بگو برای صاحب خانه آوردم؛راه و رسم این است ک مهمان نوازی کنند . نمیخواهم دوباره پشت دربمانم.خسته راهم و نگاهت ای شاه خراسان… بحرمت صاحب گل نرگس و بی پناهی زائر،نگاهمان کن.

به قلم:سیده فاطمه موسویان اصل