​#به_قلم:سیده فاطمه موسویان اصل

بودن تو باغ ویلایی و امکاناتی ک تو اون دوره،کمتر کسی داشت،حس خوبی بود ک هر دختری آرزوش روداشت .

پدر دختر به دامادش گفت که بزرگواری کردی ک دختر نوکر خودت رو گرفتی اما اگه یه وقت خواستی دوباره زن بگیری اجازه داری .

داماد که زنش از چیزی، کم و کاستی نداشت،چیزی نگفت .

اماتک پسر بودنو اینهمه ملک و املاک ذهنش رو به بیکرانها میکشوند .

باپیرشدن پدر ومادر وناتوان بودن تو کارهای زمین کشاورزی،فکر فروختن زمینها ب سر پسر زد .

ناگفته نمونه ک مهمونیها و شب نشینیهای هر روزه ک هروعده باپذیرایی غذاهای اشرافی تموم میشد .

مدتی بود ک به پدرش میگفت زمینهارو بفروشیم تا سرمایه برامون بشن .

قسمت دوم.

ادامه دارد