به قلم سیده فاطمه موسویان اصل شاید حسین میخواهد نجاتمان بدهد با دود اسپند عزایش و چای آخر روضه! آخرشنیدم حاجت روامیکند چای آخر مجلس عزا! دارد به استقبالمان می آید با دست شفاو نگاه زیبایش برای ما که مریض روضه هایش هستیم…. شفا بده آقا؛اگر شفا ندهی دائم المریض و فقیرو دائم البکائیم… هنوزهم چشممان به محرم توست تابیاید و گره بگشایی برایمان… همه را ردیف نمیکنیم آقا قول میدهیم اما برسان ما را به روضه ات حسین…