هیچکسی نمیدونه کودک کار چی میکشه…
اما من از دیده هام میگم که توی شهرم کودک کار دیدم.
از بچه هایی که خیلی دلشون کودکی میخواد اما،با بغض له میکنن اون رو….و فوری رد میشن.
از کودک کاری که قدش به دسته چرخ دستی پُر از نون خشکی و کارتون که جلوتراز خودش هلش میده.
بچه ای که گاهی که نه؛ولی همیشه با مردونگیش،بچگیش رو هم باخودش داره اما هیچوقت هواش رو نداره.
از بغضی که تا آرنج چرک روی دستاشه،ولی به مغازه دوچرخه سواری میمونه و تسلیم خواستنی ترین خواستش میشه…
از کودک کاری که پشت دستگاه پلاستیک زن میشینه و پلاستیک داغ رو تو دستاش از هم جدا میکنه و دستاش عین دلش تاول میزنه و دم هم نمیزنه….

به قلم:ف.موسویان