کتابهای حوزه رو نگاه میکنم،تقریبا ۳ طاقچه طولانی کتابهای حوزه است! همه رو نگاه میکنم آنقدر دقیق که حتی ساعت و روزای درسی شون هم یادم میاد! والبته خاطراتشون. الان که سال آخرم دغدغه این رودارم که آیا مفید بودم برای جامعه ام؟یا میتونم باشم؟ فکر اینکه ازحوزه برم و نتونم کاری کنم و درس ادامه ندم رو نمیتونم بکنم! اما فکر اینکه بتونم مستقل و مفید بشم و کاری باشه هم دارم. تقریبا به اخرای برنامه ریزی ۵ سالم دارم میرسم اما با اینکه آخراشم نمیدونم فردا کاری هست یا نه؟ چون بالاخره نهایت امر و برنامه ریزیم یکیش؛ کار هست.

خداکنه که واسه همه ی اونایی که تلاششون واقعی بوده و سراغ کار بودن فراهم بشه. نمیدونم کتابهایی که براشون ساعتها وقت گذاشتم و سالها،میتونه مفید و مثمر ثمر باشه که هست. اما اینکه بعدا سرکار میرم یا نه واقعا نمیدونم فردا امیدم رو دارم یا نه. نکنه انقدر سراغ کار برم که بعدا خسته بشم! خداکنه همه بهترینها براشون رقم بخوره برای من هم.ان شاالله

به قلم:سیده فاطمه موسویان اصل