خیلی وقت ها دیگران می توانند خوب و صمیمی زندگی کنند اگر ما حرف اضافه نزنیم.
سه سال از زندگی زوج جوان میگذرد عمه میگوید：
چطور قابلمه هایت اینقدر زود خش برداشته؟!
شوهر بعدا زنش را توبیخ می کند که چرا مادرت برایت جهیزیه جنس خوب نخریده ؟! یکی به شوهر می گوید:
چطور اینهمه مدت با اخلاق تند همسرت ساخته ای؟!
شوهر پس از شنیدن این سوال زنش را تحمل نمی کند و کارش با او به دعوا و مرافعه می کشد.

به زن می گویند چقدر شوهرت شب ها دیر به خانه می آید؟!
زن پاپیچ شوهر می شود و شکاکانه می پرسد این وقت شب کجا بودی؟! و این شکاکیت کاذب همچون پتکی اعصاب و روان خانواده را له می کند.

بیایید اینقدر از هم سوال نپرسیم , حرف اضافه نزنیم , توصیه های شخصی نکنیم
نپرسیم همسرت کو؟
چرا تنها آمده ایی؟
این مانتو را چند سال قبل خریدی؟
شوهرت چقدر حقوق می گیرد؟
دستپخت همسرت خوب است یا نه؟
پدر زنت چند میلیون جهیزیه داد؟
خانه تان چند متر است؟

حرف اضافه , زندگی دیگران را خراب می کند.
پس حواسمان را جمع کنیم که کم ، درست و به موقع حرف بزنیم
واقعا خیلی چیزها به ما مربوط نیست