​
مثل قطره قطره گلاب!
گلاب قطره قطره به دست می‌آید، آن هم با چه زحمتی!

گلچین‌ها اول صبح که می‌شود به باغ می‌روند و با چیدن گل‌ها چه خارها که تحمل می‌کنند، و بعد هم آن‌ها را به دیگ پر از آب ریخته و می‌جوشانند. آب‌ها بخار شده، و بخار‌ها قطره قطره می‌شوند، و قطره‌ها در ظرف‌های بزرگ جمع می‌شوند، و تازه یک دیگ گلاب به دست می‌آید. اما همین دیگ گلاب که محصول ساعت‌ها تلاش و کوشش است. با یک چشم بر هم زدن می‌توان لگد کرد و همه را زیر دست و پا ریخت. حالا اگر شما جای گلابگیر باشی چه حالی پیدا می‌کنی؟

عزیز من! جان من! آبرو مثل گلاب است و به قول قدیمی‌ها مثقال مثقال جمع می‌شود یعنی یک شبه به دست نمی‌آید، بلکه آن‌قدر باید در زندگی خود گل بکاری تا چند قطره آبرو به دست آوری. اما ببین بعضی‌ها چه دلی دارند، همین آبرو را یک شبه، یک باره، و با یک حرف همه را می‌ریزند.

قبول کن که سخت است.

به همین خاطر است که خدا روی آبروی مردم سخت حساس است.

تا جایی که امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود:

«مَن تَتَبّعَ عَورات الناسِ کَشَفَ اللهُ عَورَتهَ»

یعنی هر کس در زندگی مردم سَرَک بکشد و عیب و ایراد آن‌ها را دنبال کند، خداوند عیب و ایراد او را فاش و بر ملا می‌سازد.

و در حقیقت با این کار خداوند می‌خواهد به آدمی بفهماند که آبروی مردم ریختن خیلی تلخ است و تا نچشی نمی‌فهمی، پس بچش!