​
همه جور شاگردی داشت. از حزب اللهی ریش دار تا صورت تراشیده تیریپ آرت. از چادری سفت و سخت تا آنها که مقنعه روی سرشان لق می زد.

یک بار یکی از همین فُکلیها همراه دوست محجبه اش آمده بود پیش دکتر. پیش پای هر دوشان بلند شد. جواب سؤالات هر دوشان را داد. هر دوشان را هم خطاب می کرد «دخترم». اذان گفتن . نگفت «بروید بعد نماز بیایید» . همان جا آستین هایش را بالا زد. سجاده کوچکی در دفترش داشت که هر وقت فرصت نماز جماعت نبود، در دفتر نماز اول وقتش را می خواند.
یک سال بعد، آن دختر فکلی، در صف اول نماز جماعت دانشگاه بود و قرآن بعد از نمازش ترک نمی شد. شهید دکتر مجید شهریاری این طور شاگرد تربیت می کرد.
? #شهید_مجید_شهریاری