امروز از همان کوچه باغ کودکی ام میگذشتم با همان لطافت کودکانه ولی خانمانه!! یادم می آید همیشه روضه ات لطافت خاصی داشت و الان هم دارد،چون شما خانمی،یا بهتر بگویم مادری…. همیشه درروضه هایت چادر سر میکردم ک چادرت سایه سرم بماند،و اشک هایم رامحرم شود…هق هق کردن هایم را زیر چادری ک یادگار توست مادرم ،دوست دارم. چون حالا ک هستم ب لطف کریمانه شماست ک در مجلست ،مرا مادرانه نگاه کردی…مادرم هنوزهم محتاج نگاهت هستم ک زندگی ام راسامان دهی آنگونه ک ب شما نزدیک شوم.آمین.به امید نگاه مادرانه ات حضرت زهرا(س).

 به قلم:سیده فاطمه موسویان اصل