​
آیت الله مظاهری

یکی از علمای بزرگ اصفهان که من به ایشان بسیار ارادت داشتم، مرد وارسته‌ای بود و در سیر و سلوک، به مقاماتی دست یافته بود.
 ایشان هنگام تدریس، با گریه شدید فرموده بود: «در خواب ديدم مرگم فرا رسيده است؛ مردن را همان طورى كه براى ما توصيف شده است، در خواب يافتم؛ خويشتن را جدا از بدنم می ديدم، و ملاحظه می كردم كه بدن مرا به قبرستان براى دفن حمل می كنند.
 مرا به گورستان بردند و دفن كردند و رفتند. من تنها ماندم و نگران كه چه بر سر من خواهد آمد؟! ناگاه سگى سفيد را ديدم كه وارد قبر شد. در همان حال حس كردم كه اين سگ، تندخويى من است كه تجسّم‏ يافته و به سراغ من آمده است. 
مضطرب شدم. در اضطراب بودم كه امام حسین «ع» تشريف آوردند و به من فرمودند: غصّه نخور، من آن را از تو جدا می كنم.»
آن عالم ربّانی، با آنکه بسیار متّقی و در علم و عمل، سرمشق دیگران بود، تجسّم تندخویی خود را به آن صورت دیده بود. امّا چون نسبت به توسّل به حضرت سیّدالشّهداء«ع» علاقه و اهتمام فراوانی داشت، آن حضرت به او کمک کرده بودند.

#روز_حساب_مردم_نزدیک_است

#اما_آنان_غافل_و_روی_گردانند.