به قلم سیده فاطمه موسویان اصل چه خنده های زیبایی… درست عین خنده های اول عید کودکیهایمان؛تازه و نو! خنده هایی که نمیدونستیم الان چه وقت روزه و تنها دغدغه مون اومدن سال جدید و شوق بی وصفش بود. خنده هایی که دیگه رنگ و بوی قبل ونداره حتی خنده طبیعت وهوا به رومون! حتی اومدن عیدو نو شدن رنگ سبزی درختها،وقهوه ای کوه ها! کمی از حال و هوا و رنگ و روی عکسهاتون رو هم به ما بپاشید،حتی به اینهم قانعیم… آدمهایی که از هواهم بریدن،دیگه از گذر روز وشب باکی ندارن. خلاصه به خنده های از روی کار و بار تمومی شماها نیازمندیم… خلاصه تو دنیایی که هوا جون آدمو میگیره دیگه راست و دروغ رو چجورباورکنیم! یبار هم به آزاد سازی شهرها و دلهای آوارشده مردمای زنده هم بپردازید… به امید نگاه همه شهدا