خدایا به تو چشم دارد چشم های کم سو کم بینا…
چشم و زبانمان و دستهایمان در وقت نیاز ،همه اش تو میشوی تو
… واین نهایت وابستگی و تنهایی و دلدادگی به توست…اگر این را به تو نگوییم به که بگویبم که همه امید مایی آن زمان که ناامید میشویم…. پناهمان باش ای زیباترین ملجا…
به قلم سیده فاطمه موسویان