🔹آیت الله حائری شیرازی🔹

🔸سوار نبودن بر برنامۀ زندگی؛ کاهندۀ نور انسان🔸

این مطلب ظریفی است؛ بعضی‌ها هستند که بر کار و شغلشان سوارند و بعضی‌ها هستند که کار و شغلشان بر آنها سوار است. حتی بعضی از بچه‌ها از کلاس اول که به مدرسه می‌روند، درس بر آنها سوار است، برنامه بر آنها سوار است؛ یعنی زیر بار درسشان هستند؛ اما بعضی‌ها بر درسشان سوارند. وقتی انسان برنامه‌اش بر او مستولی شد، نورش کم می‌شود؛ اما وقتی انسان بر برنامۀ خودش مستولی شد، نورش زیاد می‌شود. گاهی انسان به اندازه‌ای کار می‌پذیرد که تسلطش بر کار و برنامه‌ریزی و بینایی‌اش از دستش می‌رود؛ این خطر است.