?اگر شیعیان آخر الزمان می‌دانستند چقدر دوستشان دارم از شوق می‌مُردند…

 ابراهیم مهزیار جد علی بن مهزیار می گوید: روز سوم ولادت امام مهدی عجّل‌الله‌فرجه، حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام می‌خواستند برای پسرشان عقیقه کنند، برای این امر شیعیان گوسفندهای زیادی فرستادند.
به حضرت عرض کردم: آقای من! عقیقه، یک گوسفند است چرا اجازه می‌دهید این همه گوسفند قربانی شود؟
فرمودند: «پسر من عمری طولانی خواهد داشت.» سپس از امام یک یادگاری طلب کردم و ایشان انگشترشان را به من دادند، پس از آن هر وقت به آن انگشتر نگاه می‌کردم خوشی عجیبی به دلم می‌آمد. بعد از بازگشتم به اهواز شنیدم امام حسن عسکری شهید شدند. به سامرا برگشتم تا #امام_زمان عجّل‌الله‌فرجه را ببینم اما موفق نشدم.

ایام حج به مکه رفتم تا حضرت را زیارت کنم ولی ایشان را ندیدم. روزی در طواف با خود گفتم: بیچاره شیعیان آخر الزمان! ‌من امام هادی و امام حسن عسکری را دیدم اما امام زمان را ندیدم این قدر بی قرار هستم آنها که هیچ امامی را ندیدند چقدر بی‌قراری خواهند بود!
پس از آن جوانی آمد از من پرسید انگشتر امام عسکری علیه‌السلام را به دست داری؟
گفتم : بله، بعد از آن او مرا با خود به خیمه امام زمان عجّل‌الله‌فرجه برد.
حضرت فرمودند: «دیدی با ما چه کردند؟ مجبور شدیم غایب شویم.»
نگران شدم. گفتم: آقا می‌خواهید انگشتر پدرتان را از من بگیرید؟ فرمودند: «ما خاندانی هستیم که به هر کس هر چه بدهیم پس نمی گیریم.» پس انگشتر خودشان را هم به من دادند.

سپس فرمودند: «در طواف برای شیعیان ما دعا کردی؟»
گفتم: بله آقا؛ ولی خیلی دلم برایشان می‌سوزد، آنها امام خود را نمی‌بینند.
حضرت فرمودند: «آنها خیلی نزد من عزیز هستند، شیعیان آخر الزمان ندیده به من عشق می‌ورزند. اگر آنها بدانند چقدر دوستشان دارم از شوق می‌میرند.»
‌
برای همه زندگیمان همین دلخوشی کافی است که قطب عالم امکان دوستمان دارد، الطاف و عنایاتش را به سویمان روانه کرده و برایمان دعا می‌کند.

استاد بروجردی