خیلی بیتاب مادرش است  حق دارد داغ سنگین است.عکسش را نگاه میکنم،کلانتر زن است! یا همان شیرزن خودمان!  به عکسش خیره میشوم،چشمان مشکی درشت و ابروهای دست نخورده که گلونی با چین های محکمش روی ابروهایش را گرفته.  و خنده ی بسته ای که معماری صورتش را هم رنگ میزند،هم نقش… و بینی قلمی و صورت صاف بدون حتی یک نقطه. و گونه های برجسته استخوانی که با سفیدی پوستش؛نقش میزند. اما چشمهایش که داد میزند چقدر خسته است و دستی که به علامت خدافظ بالا اورده،شاید آخرین عکسش بوده که قاب شده در مموری گوشی.. و نوشته ای که حک شده خدانگهدارت دالکه… اشک همه را در می آورد و صدای خش دار اهل خانه،که دستهای نوازش مادر را میطلبد…. نمیدانم گلونی سر بسته مادر، سهم کدام دختر میشود وشاید هم پسر….آخر مادر قداست دارد و گوشه لباسش هم آرامش بخش. بیاد همه مادرهای آسمانی صلوات…

به قلم:ف، موسویان اصل