سلام بر شهدای گمنامی که نه سن و سالی داشتند و نه درقید چیزی….
و من هنوز در حیرتم از نوجوانی که راه رفته اش را شهادت میبیند حتی تا مرز گمنامی ،اما فقط میرود که بجنگد….
میجنگد تا گمنامی؛
و جسدش برنمیگردد و خواهرش عکسش را در بین هرشهیدی که می اوردند میگرداند که شاید فرجی حاصل شود؛و یا بگوید من هم بی نشان دارم….چقدرسخت است که تو از برادر به جنگ رفته ات کوچکتر باشی ولی او در نوجوانی شهید شده باشد و تو بزرگتر از او بمانی….عجب تناقضی است….محفل امدن شهیدان،محفل زیباییست برای خانواده های شهدا….بخصوص گمنامش که بگوید من هم غم دارم…#به_قلم_خودم