‏مقصر دانستن دیگران همیشه خیلى آسان است.
می‌توانی تمام عمرت را به مقصر دانستن دنیا بگذرانی، اما بِدان مسئولیت تمام موفقیت‌ها یا شکست‌هایت فقط با خودت

امام‌علی‌میفرمایند :

دیروزت که از دست رفت.
به آمدن فردایت هم اطمینانی نیست؛
اما امروزت غنیمت است!
پس همین فرصتی که
داری را دریاب .

- مادر بهنام در بیان خاطره ای از این شهید می‌گوید:

هنگام آغاز جنگ تحمیلی بهنام سیزده سال و هشت ماه داشت…
نخستین فرزندم بود…
او در دوازده سالگی به من میگفت:
میخواهم طوری باشم که در آینده سراسر ایران مرا به خوبی یاد کنند و یک قهرمان ملی باشم…

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#شهیدبهنام‌محمدی

اقتداء ملائکه به علامه بحرالعلوم (ره)

مرحوم میرزا محمد ابراهیم کرباسی اصفهانی از شاگردان سید بحرالعلوم بوده و گفته است به مسجد سهله رفتم دیدم سید بحر العلوم ایستاده به نماز و تمام صحن پر از جمعیت است و به او اقتدا کردند. من نزدیک در اقتدا کردم و تا سلام گفتم، دیدم جمعیتی در کار نیست.
به سید بحرالعلوم گفتم این ها جن بودند، فرمود:از کجا ملائکه نبودند ؟

منبع: روزنه های از عالم غیب ص285

آموزگار نماز
هفت ساله بودم که چند روزی به مرخصی آمد. نیمه شب بود که از خواب پریدم. چراغ یکی از اتاق ها روشن بود. رفتم آن را خاموش کنم دیدم داداش رسول داره نماز می خواند، شک کردم چرا این موقع دارد نماز می خواند. نشستم تا نمازش تمام شد. گفتم داداش چرا نماز می خوانی، هنوز که صبح نشده!


گفت: اتفاقاً الان بهترین زمان برای خواندن نماز است!
وقت اذان بود.گفت دوست داری نماز بخوانی، با خوشحالی گفتم آره!


کلی در مورد نماز و نقش آن با من حرف زد. بعد مرا به حیاط برد و وضو گرفتن را یادم داد. چادر نماز نداشتم، روسری مادرم را به عنوان چادر سر کردم، داداش نماز را یادم داد.
صبح با هم رفتیم، یک چادر نماز و یک چادر برای مدرسه برایم خرید.
من هم به داداش رسول قول دادم که همیشه نمازم را سر وقت بخوام و با حجاب باشم..

خاطرات شهید عبدالرسول محمدپور

احترام نماز ماشین خاموش شد
چند سال قبل از پیروزى انقلاب، روزى باتفاق یکى از پسر عموهایم در یکى از خیابانهاى تهران منتظر تاکسى بودیم. بعد از کلی معطلی یک تاکسى وایساد و گفت: هر جا مى خواهید بفرمائید تا شما را برسانم. ما سوار شدیم در میان راه من به پسر عمویم گفتم : شکر خدا توی تهران یک مسلمانى پیدا شد که ما را سوار ماشینش بکنه . راننده شنید و گفت : اتفاقا من مسلمان نیستم و ارمنى هستم. اگر چه مسلمان نیستم، امّا به کسانی لباس اهل علم دارند احترام میگذارم. بواسطه امرى که دیدم،

پرسیدم : چی دیدى؟ گفت : سالى که مرحوم آیت الله حاج میزرا صادق آقا مجتهد تبریزى را از تبریز به کردستان تبعید کردند، راننده آن ماشین من بودم.

به محض اینکه چشم حاج آقا خورد به درخت و چشمه آب، فرمودند: اینجا نگهدارید، تا نماز ظهر و عصر را بخوانم. سرهنگى که مأمور ایشان بود، به من گفت : برو، من هم رفتم.

نزدیک آب که شدیم،بدون دلیل ماشین خاموش شد، هر کاری کردم روشن نشد. پیاده شدم ظاهرا ماشین عیب و ایرادى نداشت. امّا روشن نمى شد.

آقا فرمود: حالا که ماشین متوقف است بگذارید نماز بخوانم. سرهنگ ساکت شد و آقا مشغول نماز گردید. من هم سرگرم باماشین شدم. هنگامى که آقا از نماز فارغ شد و در ماشین نشستند با یک استارت ماشین روشن گردید و راه افتادیم…

علی احمدپور ، نماز خوبان ، داستان

#به_قلم_خودم

خجالت نکش!!!
خجالت نکش و بزن تو سرشوهرت،بی ارزشش‌کن!!

اسم فیلم طنزی که ازسال قبل نمایش خانگی پخش میشه،خجالت نکش هست.
ماجرا اینه که قنبر بخاطر اینکه سرپیری، زنش بچه دار شده،ماجرا رو پنهان میکنن
وحتی باعث میشه که بچه شون رو دست گدای محل هم بسپارن ولی از خجالت مردم،نگن بچه خودشونه!!!

اما تو قسمت دوم،بچه بزرگ شده و شاهد ماجرای طلاق والدینش میشه و برای اینکه دق شوهرش رو بیاره،با ارایش تمام خونه همسایه میره تا خواستگاریش کنن!!!
اما برنگرده به شوهر خودش!!

ماجرایی که برای سن قنبر و صنم ،زیاده!!!
ماجرای دختر دزدی ،وقتی دختر رو میخای در قالب طنز داره میگه!!!
قنبر که تواین فیلم 3پسر متاهل داره،وقتی تو آب میفته وارد خانواده غریبه میشه و خودش رو تو جمع روی چراغ،خشک میکنه جلوی زن مردم!!!!

اخرسر زن رو هم اینجور نشون دادن که با دمپایی همیشه شوهر رو میزنه
خجالت نکشید و بازهم ازین فیلمها تولید کنید.

ما به دیوارِ کسی تکیه نکردیم
عمریست که در سایه دیوارِ خداییم
」 🌱

روزی دم یک روباه در حادثه‌ای قطع شد. روباه‌های گروه پرسیدند دم‌ات چه شد؟

چون روباه‌ها از نسلی مکار میباشند، گفت: خودم قطع‌اش کردم گفتند چرا؟ این که بسیار بداست و معلوم میشود. روباه گفت: خیر! حالا آزادم و سبک. احساس راحتی میکنم! وقتی راه میروم فکر میکنم که دارم پرواز میکنم …

یک روباه دیگر که بسیار ساده بود، رفت و دم خود را قطع کرد. چون درد شدیدی داشت و نمیتوانست تحمل کند، نزد روباه اولی رفت و گفت: برادر تو که گفته بودی سبک شده‌ام و احساس راحتی میکنم. من‌که بسیار درد دارم!

روباه اولی گفت: صدایش را درنیاور اگر نه تمام روز روباه‌های دیگر به ما میخندند هرلحظه ابراز خشنودی کن و افتخار کن تا تعداد ما زیاد شود؛ وگر نه تمام عمر مورد تمسخر دیگران قرار خواهیم گرفت

همان بود که تعداد دم‌بریده‌ها آن‌قدر زیاد شد که بعداً به روباه‌های دم‌دار میخندیدند

وقتی در یک جامعه افراد مفسد زیاد میشوند آنگاه به افراد باشرف و باعزت میخندند. گاهی هم آن‌ها را دیوانه میدانند


🌱