روزگاری زیر آسمان و نور خورشیدی که نوری نبود ،زیر روشنایی مهتاب،که مهتابی نبود؛نورمهتابی خروشید بر مردم زیر آسمان کبود. تاریکی روی قله پراز زر و زیور بود و میخواست باطمع و زور خودش را دل مردم جاکند.غافل ازینکه سنگ در دل جای نمیگیرد.

مردم یخ زده از کمبود نور و مهتاب،سنگ ها را در دستشان گرفتند و بر دلِ قله ی زور ،زدند. و راه برای صاحب نور و مهتاب بازشد. این است رازِ نورِمهتاب…

به قلم:ف؛موسویان اصل

#سیده نوشت

#دهه فجر مبارک سالروز پیروزی جمهوری اسلامی ایران.