مطلب رو از دست ندید ? ? ? 
روزیکه بعنوان هدیه،از هیات مدافعان حرم شهرمون هدیه دریافت کردم هدیه قاب عکس ی شخصیت بزرگ بود،اما زیاد صاحب عکس رو نمیشناختم !

فقط درحد اسم!

من هم چون نمیشناختم ،همونجوری فقط کاغذ کادوی اون قاب رو درآوردم و نگاهی کردم بهش و از کادویی ک نصیبم شده بود توجهم رو گرفتم و گفتم حتما بعدا میارمش و باهاش آشنا میشم!وبعد اونرو ب جایی ک قاب عکس ها رو نگه میداشتم بردم.

اما همش چهره ی زیباش جلوی چشمم بود.گذشت بعداز 4 سال و من کلا فراموش کرده بودم قاب عکس رو.

،تاموقع شهادتشون،دنبال عکسی بودم ازشون ک باخودم بیرون ببرم تو مراسم عزاداری.

دقیقا بعد از4 سال،یادقاب عکسی افتادم ک برداشته بودم.

سمتش رفتم با کنجکاوی، سمتش رفتم،چهرش خنده به لب داشت جوریکه دندونهاش مشخص بود.
لنز دوربین رو نگاه نکرده بود،اما تمام رخ عکس انداخته بود. خیلی ساده و بی ریا.

معلوم نبود ک خنده رو نثار چه کسی کرده بود اما حقیقتا دلربایی زیبایی رو ندونست بعدا بوجود میاره.و خودش هم ندونست همین خنده دلهارو مجذوب خودش میکنه. نمیدونستم اون قاب عکسی ک برداشتم،و حقیقتا فرصت نداشتم ک جستجو کنم درموردش؛خودشون بعدا با جریان سازی هویدا میکنن بزرگواریشون رو.

اون قاب عکس سردار سلیمانی بود…